کد مطلب:24745 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:25

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چرا نااميدي بالاترين معصيت است؟

دليل اينكه نااميدي بالاترين معصيت شمرده شده، اين است كه انسان نااميد در واقع خداوند را عاجز و رحمت او را ناقص ميانگارد. در حاليكه در جهان هستي، همه چيز حتي مشكلات و بلاهايي كه به علل مختلف بر انسان وارد ميشود، تحت قلمرو و قدرت الهي است. حال اگر نسبت به منشأ بلاها آگاهي داشته باشيم خواهيم دانست كه بلا و مصيبت يا امتحان الهي است كه سبب تقويت ايمان و اراده و رشد و تكامل انسان ميشود، و يا نتيجه و عكسالعمل گناهاني است كه از ما سر زده است. در هر دو صورت بايد بدانيم كه خداوندي كه قادر مطلق و داناي حكيم و كريم است، هرگز بندهاش را از روي ظلم دچار سختي نميكند; بلكه سختيها سبب مقاوم شدن فرد ميشود و همانطور كه فولاد در برابر ضربههايي كه بر او وارد ميشود و يا حرارتي كه در كوره ميبيند، مقاومتش بيشتر ميشود، انسان نيز اگر فقط در آسايش و خوشي باشد دچار غفلت و ضعف قواي رواني و روحي ميشود، كه سختيها اين ضعف را به قوت تبديل ميكند. لذا ميبينيم قويترين انسانها كه انبيأ اوليا الهي(:) هستند، بيشترين سختيها و مصيبتها را چشيده و تحمل كردهاند.

گاهي نيز سختي، مكافات عمل انسان است، كه هم سبب پاك شدن انسان از گناه ميشود، و هم حقيقت كاري را كه مرتكب شده به او نشان ميدهد. علاوه بر اين سختيها ميتوانند باعث بيدار شدن و زدودن زنگار ظلمت و گناه از قلب و روح ميشود.

البته در تمام اين موارد، انسان بايد متوجه اين مسايل باشد، والاّنداشتن شناخت صحيح و كافي از علت بلا و سختيها، ممكن است انسان را گرفتار ناشكري و يا دست زدن به كارهاي ناشايست ديگر كند و آن نتيجة مثبتي را كه شايسته است، به دست نياورد.